Selecteer de gewenste datum om de prijs per nacht te zien.
Voor deze zoekconfiguratie hebben wij helaas geen zoekresultaten kunnen vinden.
Ben je flexibel en op zoek naar meer resultaten? Pas dan je filters aan of gebruik de flexibele datum selectie.
Door de drukte duurde het net te lang om je zoekresultaten te laden. Je kunt het opnieuw proberen zodat we de beschikbare natuurhuisjes die je zoekt kunnen tonen.
Deze natuurhuisjes vind je in de omgeving van Regionaal Park Millevaches.
Het plateau van de Millevaches, waar het 300.000 hectare park is gesitueerd, vormt de westelijke grens van het Massif Central. Doordat de plateaus gelaagd zijn en afwisselen met wijd uitlopende dalen doet het landschap bergachtig aan.
Het hoogste punt van de plateaus is 977 meter hoog en daarmee wordt ‘du Plateau de Millevaches’ ook wel het dak van de Limousin genoemd. Hoewel het park onder invloed staat van een Atlantisch klimaat heerst hier toch een bergachtig klimaat met korte, warme zomers en strenge winters.
In de Millevaches, ook wel het land van de duizend bronnen genoemd, ontspringen de Vézère, de Vienne en de Corrèze. Het landschap bestaat uit veengebieden en heide die de plaats hebben ingenomen van akkerland, waardoor er her en der een verlaten huisje van graniet en leisteen op de hei staat. De oorspronkelijke loofbossen zijn tot 500 meter hoogte teruggedrongen door de aanplant van naaldbomen, die de waterhuishouding zouden moeten normaliseren.
Flora en fauna
De hellingen zijn bedekt met bossen, waar naast zomer- en wintereik ook de tamme kastanjes de heersende vegetatie vormen. In het onderhout komen nu beuken voor met bijbehorende flora zoals hulst, lijsterbes, vlier en bosbes. Op braakliggende terreinen komen berken als vanzelf voor en op de goed gedraineerde hellingen groeien prachtig bloeiende meidoorns en sleedoorns
Op de vochtige heidegronden is dophei de meest voorkomende soort en wordt et op de iets hogere delen afgewisseld door struikheide.
Op de droge grond wordt struikhei afgewisseld door rode dophei, dwerggaspeldoorn en brem. De adelaarsvarens die zowel in het bos als in de heide voorkomen, bieden een schuilplaats voor reeën, wilde zwijnen en vossen. Met name roofvogels lijken goed te gedijen op de droge stukken heide, waar de grauwe kiekendief op de grond broedt en de rode wouw kan worden geobserveerd. Door de uitgestrekte bossen worden bosroofvogels zoals de sperwer en de havik in stand gehouden, die hier kunnen jagen op zangvogeltjes zoals de goudvink en de sijs.
Oude, knoestige tamme kastanjes geven onderdak aan zowel bonte, groene als zwarte specht en bosuilen. In de schaduwrijke ondergroei van de beukenbossen is al vroeg in het voorjaar de karakteristieke zang van de fluiter te horen. Een veel voorkomend zoogdier in de Millevaches is de steenmarter die hier bij uitstek jaagt op eekhoorns, omdat hazen in het gebeid bijna verdwenen zijn.
In de grasbermen kunt een bijzondere kever tegenkomen die rode vloeistof uitspuugt als u hem aanraakt, vandaar de naam ‘bloedspuwer’.
