Op ongeveer 1 km boven het dorp Isca sullo Ionio (CZ) in Calabrië, midden in een sinaasappelboomgaard en vlakbij een riviertje ligt Casa Pantaleo. Slechts bereikbaar te voet via een geitenpad – echt iets voor avonturiers. Er is geen elektriciteit. Het huis heeft boven een kamer met een tweepersoonsbed, een open haard en openslaande deuren naar een ruim terras met uitzicht op bos en in de verte zee. Naast dit terras is een buitendouche, -toilet en -wastafel. Beneden is een overdekt terras en binnen zijn er twee kamers: een keuken en een bergruimte. Een landhuisje was er om de boer beschutting en rust te geven tijdens slecht weer en regen. Ook werden hier de netten voor de olijfpluk en de gereedschappen bewaard. Er was altijd een parmento aanwezig, een van cement gemaakt bassin, waar tijdens de druivenoogst de druiven werden geplet om het vocht van de schil en het zaad te scheiden. Het land in de bergen van Calabrië bestaat uit terrassen. Het staat, afhankelijk van de plek, vol met oli

Uit Bloedsinaasappels: ‚De plek waar ik zou willen sterven, heb ik ook al. Het is een sinaasappelboomgaard. Ik ontdekte hem toen ik het beekje stroomopwaarts volgde de bergen in, op zoek naar de bron. Het is een hectare bewerkte grond, midden in de wildernis, die op de steile helling op zijn plaats wordt gehouden door muurtjes van op elkaar gestapelde stenen. Fascinerend mensenwerk in het hart van de kerk van de schepping. Een correctie erop, zou je kunnen zeggen, ooit gepleegd door de mens om te overleven. Met het water uit de beek kon een kinderrijke familie het land besproeien dat ze te eten gaf. Ze zijn nu natuurlijk allemaal allang gestorven en hun nageslacht is decennia geleden naar de stad vertrokken. Nu waan ik me hier de eerste mens, juist omdat alles eromheen weer maagdelijk is zoals de schepper het bedoeld moet hebben. Men vocht hier ooit voor het dagelijks brood, in het zweet zijns aanschijns. Iedere klemvast op elkaar gestapelde steen van de muurtjes is een g